بلاک چین

جستجو در عبارات کلیدی

بلاک چین 11 سوالات

بلاک چین چیست؟

اصول اولیه فناوری بلاک چین و اینکه چرا می تواند اعتماد را هم در نگهداری سوابق و هم در تراکنش های مالی افزایش دهد، بیاموزید.

بلاک چین سیستمی است از ثبت اطلاعات به گونه ای که تغییر، هک یا تقلب سیستم را دشوار یا غیرممکن می کند. یک بلاک چین اساساً یک دفتر دیجیتالی از تراکنش ها است که کپی شده و در کل شبکه سیستم های رایانه ای روی بلاک چین توزیع می شود. هر بلوک در زنجیره شامل تعدادی تراکنش است و هر بار که تراکنش جدیدی در بلاک چین اتفاق می افتد، رکوردی از آن تراکنش به دفتر کل هر شرکت کننده اضافه می شود. پایگاه داده غیرمتمرکز مدیریت شده توسط چندین شرکت کننده به عنوان فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) شناخته می شود. بلاک چین نوعی از DLT است که در آن تراکنش ها با یک امضای رمزنگاری تغییرناپذیر به نام هش ثبت می شود .

این بدان معناست که اگر یک بلوک در یک زنجیره تغییر کند، بلافاصله مشخص می شود که دستکاری شده است. اگر هکرها می خواستند یک سیستم بلاک چین را خراب کنند، باید هر بلوک در زنجیره را در تمام نسخه های توزیع شده زنجیره تغییر دهند. بلاک چین هایی مانند بیت کوین و اتریوم با اضافه شدن بلاک ها به زنجیره به طور مداوم و پیوسته در حال رشد هستند که به طور قابل توجهی به امنیت دفتر کل می افزاید.

چرا تبلیغات زیادی در مورد فناوری بلاک چین وجود دارد؟

در گذشته تلاش های زیادی برای ایجاد پول دیجیتال صورت گرفته است، اما همیشه شکست خورده است. مسئله غالب اعتماد است. اگر کسی ارز جدیدی به نام دلار X بسازد، چگونه می توانیم اعتماد کنیم که یک میلیون X دلار به خود نمی دهد یا X دلار شما را برای خود نمی دزدد؟ بیت کوین برای حل این مشکل با استفاده از نوع خاصی از پایگاه داده به نام بلاک چین طراحی شده است. اکثر پایگاه های داده معمولی، مانند پایگاه داده SQL، شخصی مسئول دارند که می تواند ورودی ها را تغییر دهد (مثلاً یک میلیون X دلار به خود اختصاص دهد). بلاک چین متفاوت است زیرا کسی مسئول نیست. توسط افرادی که از آن استفاده می کنند اداره می شود. علاوه بر این، بیت‌کوین‌ها را نمی‌توان جعل کرد، هک کرد یا دو برابر خرج کرد – بنابراین افرادی که این پول را دارند می‌توانند به ارزش آن اعتماد کنند.

خطرات بلاک چین های عمومی چیست؟

این پست وبلاگ به بررسی سه خطر در بلاک چین های عمومی می پردازد: حملات 51 درصدی، آسیب پذیری های اثبات سهام و هزینه های مضاعف.

51 درصد حملات

در جایی که بلاک چین‌ها قوانین اجماع بر اساس اکثریت ساده دارند، این خطر وجود دارد که بازیگران بدخیم با هم برای تأثیرگذاری بر نتایج سیستم عمل کنند. در مورد ارز دیجیتال، این بدان معناست که گروهی از ماینرها که بیش از 50 درصد از قدرت محاسباتی ماینینگ را کنترل می‌کنند، می‌توانند بر روی تراکنش‌هایی که اعتبارسنجی شده و از زنجیره اضافه می‌شوند (یا حذف می‌شوند) تأثیر بگذارند. در بلاک چینی که از سیستم پروتکل اجماع اثبات کار (PoW) استفاده می‌کند، یک حمله 51 درصدی نیز می‌تواند به شکل زنجیره «رقیب» – از جمله تراکنش‌های جعلی – باشد که توسط طرف‌های مخرب ایجاد می‌شود. از طریق ظرفیت استخراج برتر خود، این کلاهبرداران می‌توانند یک زنجیره جایگزین بسازند که در نهایت طولانی‌تر از زنجیره «واقعی» است و بنابراین – چون بخشی از پروتکل اجماع بیت‌کوین ناکاموتو «طولانی‌ترین برد زنجیره» است – همه شرکت‌کنندگان باید زنجیره تقلبی را دنبال کنند. پیش رفتن. در بلاک چین بزرگی مانند بیت کوین، این کار به طور فزاینده ای دشوار است، اما در جایی که یک بلاک چین «شکاف» شده است و مجموعه ماینرها کوچکتر است، مانند مورد بیت کوین گلد، حمله 51 درصدی ممکن است. یک حمله 51 درصدی دو برابری در سال 2018 با موفقیت بر روی بلاک چین های بیت کوین گلد و اتریوم کلاسیک انجام شد، جایی که کلاهبرداران میلیون ها دلار ارزش را تصاحب کردند.

درک میزان ترازو

بدانید که چگونه فیس بوک از جنبه های خاصی از فناوری بلاک چین برای راه اندازی یک ارز دیجیتال جدید به نام لیبرا و تأثیر بالقوه آن بر بخش بانکی و مالی استفاده کرد.

اثبات کار در مقابل اثبات سهام

حمله 51 درصدی به یک بلاک چین جدید به نام Ethereum Classic در ژانویه 2019 باعث تغییر جهت استراتژیک از استخراج اثبات کار (PoW) به رأی اثبات سهام (PoS) برای بلاک چین اتریوم شد. با این حال، Proof of Stake در برابر انشعابات یا تقسیم‌هایی که به نام «فشار» شناخته می‌شوند، آسیب‌پذیرتر است، جایی که سهامداران بزرگ تصمیمات متفاوتی در مورد تراکنش‌هایی می‌گیرند که باید بلوک‌ها را تشکیل دهند و در نهایت ارز جدید دیگری ایجاد کنند. اتریوم برای مدت کوتاهی این روش اعتبار سنجی را امتحان کرد، اما به دلیل مشکلات فورکینگ، به Proof of Work بازگشت. انتظار می رود که در سال 2020 یک سیستم بازبینی شده اثبات سهام را معرفی کند.

خرج مضاعف

این خطر وجود دارد که شرکت کننده ای که مثلاً یک بیت کوین دارد، بتواند دو بار آن را خرج کند و قبل از اینکه یکی از ارائه دهندگان کالا یا خدمات متوجه شود که پول قبلاً خرج شده است، کالاهایی را به ارزش دو بیت کوین دریافت کند. اما این در واقع یک مشکل با هر سیستم پول الکترونیکی است و یکی از دلایل اصلی سیستم های تسویه و تسویه در سیستم های ارز سنتی است.

تفاوت بین بلاک چین و بیت کوین چیست؟

بسیاری از مردم به اشتباه این دو را با هم ترکیب می کنند. آیا تفاوتش را میدانی؟

بلاک چین فناوری است که زیربنای ارز دیجیتال بیت کوین است، اما بیت کوین تنها نسخه سیستم دفتر کل توزیع شده بلاک چین در بازار نیست. چندین ارز دیجیتال دیگر با بلاک چین و معماری دفتر کل توزیع شده خود وجود دارد. در همین حال، تمرکززدایی این فناوری همچنین منجر به چندین شکاف یا انشعاب در شبکه بیت‌کوین شده است که در آن شاخه‌هایی از دفتر کل ایجاد شده است که در آن برخی از ماینرها از یک بلاک چین با مجموعه‌ای از قوانین استفاده می‌کنند و برخی دیگر از یک بلاک چین با مجموعه قوانین دیگری استفاده می‌کنند. در کنار بیت‌کوین اصلی، بیت‌کوین کش، بیت‌کوین گلد و بیت‌کوین SV به‌عنوان ارز دیجیتال خودشان وجود دارند. با شبکه‌های کوچک‌تر، این بلاک‌چین‌های ارزهای دیجیتال در برابر حملات هک آسیب‌پذیرتر هستند ، که یکی از آن‌ها در سال ۲۰۱۸ به بیت‌کوین گلد رسید.

درک میزان ترازو

داستان مبدا بیت کوین

در اواخر سال 2008، در حوالی زمان بحران مالی، یک پست پیشگامانه در یک انجمن اینترنتی کمتر شناخته شده با عنوان بیت کوین: یک سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا ظاهر شد . این توسط شخصی مرموز به نام ساتوشی ناکاموتو نوشته شده است، نام مستعاری که برای پنهان کردن هویت واقعی نویسنده استفاده می شود. ساتوشی فکر می‌کرد که بانک‌ها و دولت‌ها قدرت زیادی دارند که برای منافع شخصی خود استفاده می‌کنند. ساتوشی نوع جدیدی از پول به نام بیت کوین را پیش‌بینی کرد که می‌تواند آن را تغییر دهد: یک ارز دیجیتال که توسط بانک‌های مرکزی یا دولت‌ها کنترل یا اداره نمی‌شود، و شما می‌توانید آن را به رایگان در سراسر جهان بدون هیچ شخص یا موسسه‌ای مسئول ارسال کنید. در ابتدا هیچ کس به ایده های وحشیانه ساتوشی توجه نکرد - اما به تدریج افراد بیشتری شروع به خرید و استفاده از بیت کوین کردند. بسیاری بر این باور بودند که این آینده پول است، و هر چه بانک‌های بزرگ بدتر رفتار کنند، محبوبیت آن بیشتر می‌شود. از زمانی که بیت کوین در سال 2009 فرموله شد و راه اندازی شد، به شبکه ای متشکل از 10000 "گره" یا شرکت کننده تبدیل شده است که از سیستم اثبات کار برای اعتبارسنجی تراکنش ها و استخراج بیت کوین استفاده می کنند. این دموکراسی تا زمان توسعه رایانه‌های استخراج خاص به نام ASIC که از سایر ماشین‌های کم‌قدرت‌تر پیشی گرفت، حاکم بود و شرکت‌ها شروع به کسب سود از جمع‌آوری ماینرها و فناوری استخراج کردند. هنوز هم ممکن است فردی در فرآیند بیت کوین شرکت کند، اما راه اندازی آن گران است و بازده سرمایه گذاری با ارزش بسیار نوسان خود بیت کوین در نوسان است. امروزه، استخرهای عظیم ماینینگ تحت مالکیت یا کنترل شرکت های بزرگ هستند و قدرت دوباره در حال متمرکز شدن است. این تکامل تا حدودی دیدگاه اولیه ساتوشی را برای بلاک چین تضعیف کرده است که در آن "قدرت" شرکت کنندگان به گونه ای طراحی شده بود که به طور مساوی توزیع شود - اما اکنون در دستان 12 شرکت معدنی متمرکز شده است.

چگونه یک تراکنش وارد بلاک چین می شود؟

قبل از اینکه یک تراکنش به بلاک چین اضافه شود، باید احراز هویت و مجاز باشد.

چندین مرحله کلیدی وجود دارد که یک تراکنش باید قبل از اضافه شدن به بلاک چین طی کند. امروز، ما بر روی احراز هویت با استفاده از کلیدهای رمزنگاری، مجوز از طریق اثبات کار، نقش استخراج، و پذیرش اخیر پروتکل‌های اثبات سهام در شبکه‌های بلاک چین بعدی تمرکز خواهیم کرد.

احراز هویت

بلاک چین اولیه طوری طراحی شده بود که بدون یک مقام مرکزی (یعنی بدون هیچ بانک یا رگولاتوری کنترل کند که چه کسی تراکنش می کند) کار کند، اما تراکنش ها هنوز باید احراز هویت شوند. این کار با استفاده از کلیدهای رمزنگاری، رشته‌ای از داده‌ها (مانند رمز عبور) انجام می‌شود که کاربر را شناسایی می‌کند و به «حساب» یا «کیف پول» او در سیستم دسترسی می‌دهد. هر کاربر یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی دارد که همه می توانند آن را ببینند. استفاده از هر دو یک هویت دیجیتالی امن برای احراز هویت کاربر از طریق امضای دیجیتال و باز کردن قفل تراکنشی که می‌خواهد انجام دهد ایجاد می‌کند.

مجوز

هنگامی که تراکنش بین کاربران توافق شد، قبل از اینکه به یک بلوک در زنجیره اضافه شود، نیاز به تایید یا مجوز دارد. برای یک بلاک چین عمومی، تصمیم برای افزودن یک تراکنش به زنجیره با اجماع گرفته می شود. این بدان معنی است که اکثر "گره ها" (یا رایانه های موجود در شبکه) باید در مورد معتبر بودن تراکنش توافق کنند. افرادی که رایانه های موجود در شبکه را در اختیار دارند، تشویق می شوند تا تراکنش ها را از طریق پاداش تأیید کنند. این فرآیند به عنوان "اثبات کار" شناخته می شود.

درک میزان ترازو

اثبات کار

اثبات کار مستلزم آن است که افرادی که صاحب رایانه های موجود در شبکه هستند، یک مسئله پیچیده ریاضی را حل کنند تا بتوانند یک بلوک به زنجیره اضافه کنند. حل این مشکل به عنوان ماینینگ شناخته می‌شود و «ماینرها» معمولاً برای کارشان در ارزهای دیجیتال پاداش دریافت می‌کنند. اما ماینینگ آسان نیست. مسئله ریاضی فقط با آزمون و خطا قابل حل است و شانس حل مسئله حدود 1 در 5.9 تریلیون است. به قدرت محاسباتی قابل توجهی نیاز دارد که مقادیر قابل توجهی انرژی مصرف می کند. این بدان معناست که پاداش انجام استخراج باید بیشتر از هزینه رایانه ها و هزینه برق راه اندازی آنها باشد، زیرا یک رایانه به تنهایی سال ها طول می کشد تا راه حلی برای مسئله ریاضی پیدا کند.

قدرت معدن

شاخص مصرف الکتریسیته بیت کوین کمبریج تخمین می زند که شبکه استخراج بیت کوین تقریباً 70 تراوات ساعت (TWh) برق در سال مصرف می کند و آن را در رتبه چهلمین مصرف کننده بزرگ برق بر اساس «کشور» قرار می دهد. برای مقایسه، ایرلند (رتبه 68) بیش از یک سوم مصرف بیت کوین یا 25 تراوات ساعت را مصرف می کند، و اتریش در رتبه 42 بر اساس داده های جمع آوری شده توسط سیا در سال 2016، 64.6 تراوات ساعت برق در سال مصرف می کند.

مشکل اثبات کار

برای ایجاد صرفه‌جویی در مقیاس، ماینرها اغلب منابع خود را از طریق شرکت‌هایی که گروه بزرگی از ماینرها را جمع‌آوری می‌کنند، جمع می‌کنند. سپس این ماینرها پاداش ها و هزینه های ارائه شده توسط شبکه بلاک چین را به اشتراک می گذارند. همانطور که یک بلاک چین رشد می کند، رایانه های بیشتری برای تلاش و حل مشکل به یکدیگر ملحق می شوند، مشکل سخت تر می شود و شبکه بزرگتر می شود، از نظر تئوری زنجیره را بیشتر توزیع می کند و خرابکاری یا هک کردن را دشوارتر می کند. اگرچه در عمل، قدرت ماینینگ در دستان چند استخر استخراج متمرکز شده است. این سازمان‌های بزرگ از قدرت محاسباتی و الکتریکی گسترده‌ای برخوردارند که اکنون برای حفظ و رشد شبکه بلاک چین مبتنی بر تأیید اثبات کار مورد نیاز است.

اثبات سهام

شبکه‌های بلاک چین بعدی، پروتکل‌های اجماع اعتبارسنجی «اثبات سهام» را اتخاذ کردند، که در آن شرکت‌کنندگان باید در بلاک چین سهمی داشته باشند - معمولاً با داشتن برخی از ارزهای دیجیتال - تا شانس انتخاب، تأیید و تأیید تراکنش‌ها را داشته باشند. این باعث صرفه جویی در منابع توان محاسباتی قابل توجهی می شود زیرا نیازی به استخراج نیست. علاوه بر این، فناوری‌های بلاک چین به گونه‌ای تکامل یافته‌اند که شامل «قراردادهای هوشمند» می‌شوند که به‌طور خودکار تراکنش‌ها را در صورت برآورده شدن شرایط خاص انجام می‌دهند. منبع : اخبار متاورس منبع : euromoney

سوال بپرس