تقابل فروید با دین و تعریف او از دین ؟

تقابل فروید با دین و تعریف او از دین ؟
پاسخ :
فروید دین را پندار می داند و معتقد است آدمی در مسیر تکامل عقلی آن را رها خواهد کرد .از نظر فروید، عوامل مختلفی برای دینی بودن انسان می توان یافت، که اساس همه آن ها توهمی بودن مظاهر دین داری در زندگی انسان است.
الف .رابطه پدر و فرزند :وی بنیان دین را چیزی غیر از فرافکنی روان شناختی به جهان خارج نمی داند .
می گوید :فرد جرأت داری می طلبد تا افسانه های بهشت، هبوط انسان، خدا، خیر و شر، جاودانگی و غیره را به
شیوه ای تبیین نماید .
لئوناردو داوینچی، اساس فرضیه فروید درباره روان شناسی دین را تشکیل می دهد . بر این اساس، وی معتقد است که دین داری در عمیق ترین صور خود ریشه در عقده ادیپ دارد و یک خدای شخصی از جهت روان شناسی چیزی جز همان پدر، که مرتبه عالی داده شده نیست .
از نظر زیست شناختی نیز ریشه دین داری را باید در ناتوانی طولانی کودک و نیاز او به کمک جست وجو کرد .
وقتی که در بزرگ سالی درک می کند که چقدر واقعا در مقابل قدرت های عظیم زندگی ضعیف و بیچاره است، همان شرایط دوران کودکی را به خاطر می آورد و تلاش می کند تا نومیدی خود را با احیای قهقرایی عواملی که در دوران کودکی او را حفظ نموده اند، انکار نماید .
حسرت پدر، که ریشه هر نوع دینی است پای عقده ادیپ را به میان می کشد که ترس و احساس گناه از آن سرچشمه می گیرند .تسلیم محض بودن در مقابل پدر، دارای قدرت مطلق در دوران کودکی به عنوان (( من آرمانی )) یا (( درون فکنی )) گردیده است .
ب .روان رنجوری انسان :
فروید عامل دیگر دین در زندگی انسان را روان رنجوری وی می داند .وی در اولین مقاله خود در این زمینه، که شباهت دین و روان رنجوری را ترسیم کرده اظهار می دارد که هر دو شباهت های خاصی در توجه شدید به جزئیات دارند، در خلوت به اجرا درمی آیند و هیچ دخالتی را نمی پذیرند و غفلت از آنها موجب اضطراب و احساس گناه می شود .
او می گوید :
در همین شرایط ، انسان دین را فقط به دلیل ابزار عاطفی چشم پوشی غریزی و لازم الاجرا بودن برای خود به دست می آورد .ثمره این فرایندهای سرکوب مآبانه، که در عهد باستان رخ داده است، به شدت با تمدن بشر گره خورده است . براساس چنین اندیشه ای باید معتقد شد که دین در آینده کنار گذاشته می شود، زیرا فرایند رشد انسان سرنوشتی تغییر نا پذیر دارد و ما اکنون در میانه ی راه هستیم .