علت سقوط فضاپیمای چلنجر چه بود؟
در آن زمان شایعاتی پراکنده شد که تقویت‌کننده موشک سوخت جامد منجر به سانحه شده‌است، چرا که ناسا در تحقیقات اولیه قطعاتی یافته و در یکی از آنها (SRB) شکستگی مشاهده شده بود. شش هفته پس از آغاز بررسی سانحه، بخش‌هایی از SRB، بال فضاپیما، بدنه و سه موتور اصلی پیدا شد. یکی از مهمترین یافته‌ها در 1 مارس بدست آمد، غواصان توانستند بخشی از اتصال سمت راست SRB را پیدا کنند که قسمتی از سطح عبوری شعله را در بر داشت. چند روز بعد، 71 متر مکعب از بخش خدمه در عمق 30 متری اقیانوس پیدا شد. این کشف، روند بررسی سانحه را تغییر داد. زدودن کابین، شواهد ناامیدکننده‌ای را از سرنوشت خدمه آشکار کرد: پاکت‌های اکسیژن اضطراری فعال شده بودند، این نشان می‌دهد که فضانوردان به احتمال زیاد از انفجار جان سالم به در برده بودند، اما هنگام برخورد با اقیانوس اطلس از دنیا رفتند. در واقع کمیسیون بررسی سانحه بعدها معلوم کرد که هیچ انفجاری رخ نداده‌است، بلکه شاتل به‌واسطه بارهای آیرودینامیکی در هم شکسته بود و در پی آن، گازهایی که از مخزن خارجی شاتل آزاد شده بودند، شدیدا محترق شدند.
در 28 جولای 1986، مدیر مربوطه بخش پرواز فضایی ناسا گزارشی از جوزف کروین منتشر کرد که دلیل مرگ 7 فضانورد را توضیح داده بود. جوزف کروین یک متخصص پزشکی بود. او توضیح داد که کلاه فضانوردان به یک پاکت اکسیژن اضطراری به نام پاکت هوای خروجی شخصی (PEAP) متصل بود و می‌بایست بهصورت دستی فعال شود. چهار PEAP یافت شد که سه تای آنها فعال شده بودند. در این گزارش که دلیل مرگ نامعلوم اعلام شده بود، مشخص شد که نیروی هوا برای کشتن یا آسیب جدی به فضانوردان کافی نبوده‌است، اما احتمالا باعث شده آنها از هوش بروند. همچنین معلوم شد که پیش از برخورد به اقیانوس، دو دقیقه و چهل و پنج ثانیه سقوط آزاد کرده‌اند. بنابراین ممکن است در اثر سرعت زیاد برخورد (207 مایل بر ساعت) جمجمه آنها شکافته باشد، چنین ضربه‌ای هر انسانی را می‌کشد.
علت فنی وقوع سانحه
ماه‌ها بررسی نشان داد که این سانحه در اثر نقصان اتصال بین دو بخش پایینی سمت راست موتور موشک سوخت جامد ایجاد شده‌است. همچنین آب‌بندهایی که از انتشار گاز داغ به اتصال جلوگیری میکرده‌اند نابود شده‌اند. شواهد نشان می‌دهد که سایر سامانه‌های شاتل فضایی نقشی در این سانحه نداشته‌اند.
ثبت نام
با ایمیل خود وارد شویدورود
