سوسک آمریکایی را معرفی کنید؟
سوسک آمریکایی را معرفی کنید؟
سوسک آمریکایی بیشتر در چه بستر هایی تکثیرمیشود و زیست این آفت چگونه است
سوسک آمریکایی را معرفی کنید؟
“این یک شب گرم و نیمه تابستان است. دو موجود یک حیوان کوچک و مرده را پیدا می کنند و با خاکبرداری تدریجی خاک از زیر آن شروع به دفن آن در زیر زمین می کنند. یک بار در محفظه زیرزمینی ، موجودات خز یا پرها را از لاشه بیرون می آورند ، آن را به صورت گلوله درآورده و با ترشحات پوشانده و در حالت نیمه مومیایی شده حفظ كنید. آنها جفت می شوند. بعداً لاشه غذایی برای تمام خانواده خواهد بود. “
صحنه ای از آخرین رمان استیون کینگ؟ اصلا. این موجودات سوسک های لاشه ای هستند که معمولاً با نام سوسک های دفن کننده نیز شناخته می شوند و از کارآمدترین و جذاب ترین بازیافت کنندگان طبیعت هستند. اما ، مانند چندین گونه حشره دیگر ، این سوسک ها نیز در حال انقراض هستند. سوسک دفن کننده آمریکایی ، بزرگترین سوسک مردار آمریکای شمالی ، از نظر تعداد و دامنه به شدت کاهش یافته است ، به طوری که در جولای 1989 ، به لیست گونه های در معرض خطر فدرال اضافه شد.
شرح
حدود یک اینچ و نیم طول ، سوسک تدفین کننده آمریکایی را می توان با رنگ آمیزی قابل توجه و مشخص آن تشخیص داد. بدنه مشکی براق است و روی پوشش های بال آن چهار علامت گوش قرمز و نارنجی قرمز دیده می شود. از همه متمایزتر ، علامت قرمز نارنجی در شاخک سوسک وجود دارد ، منطقه ای بزرگ مانند سپر درست در پشت سر. سوسک تدفین کننده آمریکایی دارای نشانه های صورت نارنجی و نوک های نارنجی روی آنتن ها است. سوسک ها پروازهای محکمی هستند و در یک شب تا یک کیلومتر حرکت می کنند.
سوابق تاریخی نشان می دهد که این سوسک زمانی در 35 ایالت ، ناحیه کلمبیا و سه استان کانادا زندگی می کرده است. اکنون مشخص شده است که جمعیت طبیعی فقط در چهار ایالت رخ داده است: رود آیلند ، اوکلاهما ، آرکانزاس و نبراسکا. زیست شناسان مطمئن نیستند که چه عواملی منجر به ناپدید شدن این حشره در بسیاری از مناطق شده است و در تلاشند تا دلایل کاهش آن را مشخص کنند. به عنوان بخشی از این تحقیقات در حال انجام ، و در تلاش برای ایجاد جمعیت دیگری از سوسک ها ، زیست شناسان سوسک های دفن کننده آمریکایی را که در آزمایشگاه پرورش یافته اند ، در جزیره Penikese در ماساچوست ، زیستگاه تاریخی این حیوان ، آزاد کردند.
تاریخ زندگی
دفن سوسک ها از این جهت غیر معمول است که نر و ماده در تربیت بچه ها مشارکت دارند. سوسک های دفن کننده نر اغلب ابتدا لاشه ها را پیدا می کنند و سپس همسر خود را جذب می کنند. سوسک ها اغلب بر روی لاشه درگیر می شوند و معمولاً بزرگترین افراد زن و مرد برنده می شوند. پیروزها لاشه را دفن می کنند ، جفت جفت می شوند و ماده تخمهای خود را در یک تونل مجاور می گذارد. در عرض چند روز ، لارو ایجاد می شود و هر دو والدین بچه های خود را تغذیه و تغذیه می کنند ، این یک فعالیت غیر معمول در میان حشرات است. اندازه بچه معمولاً از یک تا 30 جوان است ، اما 12 تا 15 اندازه متوسط است.
لاروها حدود یک هفته را با تغذیه لاشه سپری می کنند و سپس برای شفیره شدن یا تکامل در خاک می خزند. سوسک های دفن کننده بالغ آمریکایی 45 تا 60 روز پس از اینکه والدین آنها ابتدا لاشه را دفن کردند ، از خاک خارج می شوند. سوسک های دفن شده بزرگسالان آمریکایی تنها 12 ماه زندگی می کنند.
زیستگاه
سوابق تاریخی درک کمی از اینکه کدام نوع زیستگاه توسط سوسک تدفین کننده آمریکایی ترجیح داده شده ارائه می دهد. اطلاعات فعلی نشان می دهد که این گونه یک زیستگاه عمومی است ، یا گونه ای است که در بسیاری از انواع زیستگاه ها زندگی می کند ، با کمی ارجحیت به علفزارها و جنگل های خارکدار بلوط زیر طبقه. با این حال ، سوسک ها متخصص لاشه هستند زیرا برای تولید مثل به لاشه ای به اندازه یک کبوتر یا یک خیزران احتیاج دارند. در دسترس بودن لاشه ممکن است بزرگترین عامل تعیین کننده محل زنده ماندن گونه ها باشد.
چرا آنها اینقدر نادر هستند؟
زیست شناسان رمز این راز را باز نکرده اند که چرا سوسک تدفین کننده آمریکایی در بسیاری از مناطق ناپدید شده است. استفاده گسترده از سموم دفع آفات ممکن است باعث از بین رفتن جمعیت های محلی شود. ناپدید شدن چشمگیر این حشره از بسیاری از مناطق ، با این حال ، قبل از استفاده گسترده از DDT صورت گرفت. کمبود لاشه های کوچک برای دفن از تولید مثل گونه ها جلوگیری می کند و تغییر در کاربری زمین باعث کاهش مقدار پرندگان و پستانداران کوچک تا متوسط ترجیح داده شده توسط سوسک تدفین کننده آمریکایی شده است. حتی انقراض کبوتر مسافری که همه جا رواج داشت ممکن است بر روی فیدرهای لاشه مانند این سوسک اثر موجی داشته باشد.
زیست شناسان هر ساله برای بررسی بقا و رشد جمعیت سوسک ها به جزیره پنیکیزه برمی گردند. امیدوارم که بازدیدهای سالانه آنها سرنخی در مورد شرایط محیطی ایجاد کند که سوسک های دفن کننده آمریکایی باید برای زندگی و تولید مثل داشته باشند.
سوسک های لاشه ای ، مانند سوسک های دفن کننده آمریکایی ، لاشه ها را بازیافت می کنند و در نهایت مواد مغذی ارزشمندی را به خاک باز می گردانند. علاوه بر این ، ممکن است این سوسک “گونه ای شاخص” باشد ، یا گونه ای باشد که به ما بگوید محیط اطراف آن سالم است یا نه. درک اینکه چرا تعداد آن به شدت کاهش یافته است ممکن است نشانه هایی از مشکلات هم زیستگاه و هم محیط زیست ما را ایجاد کند.
منبع :www.fws.gov
ثبت نام
با ایمیل خود وارد شویدورود
