راه های مطالعه کارکرد مغز را نام ببرید .

حال اگر بخواهیم به صورت کاملا ساده و مختصر این دو راهکار را به شما معرفی نموده و شرح حال و روند کار را بیان نماییم می توان گفت :
1 – نخست بررسی پیامدهای آسیب مغزی را عرض می نمایم :
ناحیه ای که در منطقه ی پیشانی نیمکره ی چپ به ناحیه یا منطقه ی پروکا معروف است می تواند در افرادی که بر اثر ضربه به طور ناگهانی توانایی صحبت خود را از دست می دهند آسیب ببینند .
پژوهشگران گزارش های بسیاری درباره ی ناهنجاری های رفتاری ناشی از آسیب مغری منتشر کرده اند : ضربه ، بیماری ها ، عوامل ژنتیکی ، مواد سمی و سوء تغذیه می تواند سبب آسیب مغزی در انسان شود .
امروزه پژوهشگران قادرند با استفاده از روش پیشرفته بخشی از مغز را بدون درد و به طور موقتی غیر فعال کنند ( با استفاده از یک میدان مغناطیسی قوی ) . با استفاده از این روش طی سه مرحله رفتار خاصی را در فرد بررسی می کنند :
1 – یک بار زمانی که همان منطقه ی مورد نظر فعال است .
2 – بار دوم زمانی که همان منطقه غیر فعال است .
3 – سومین بار زمانی که آن منطقه دوباره فعال می شود .
2 – در مرحله ی دوم جای دارد تا بررسی پیامدهای تحریک نمودن مناطقی از مغز را به اختصار به شما توضیح دهد :
در مرحله ی اول این نکته ی کوتاه را به صورت خلاصه در ذهن خود همیشه به خاطر بسپارید که (( پژوهش بر روی حیوانات آزمایشگاهی بستگی به نوع آسیب هایی دارد که عمدا ایجاد می شود . این آسیب ها با وارد کردن الکترود یا از طریق تزریق مواد شیمیایی در مغز ایجاد می شود . برخی مواد شیمیایی توانایی آن را دارند که یک سیناپس یا بخشی از مغز را غیر فعال نمایند . ))
اگر با آسیب رساندن به مغز برخی رفتار ها دچار اختلال می شوند یا از بین می روند از روش تحریک مغزی می بایستی آن رفتار ها را ایجاد یا اصلاح نمایند . پژوهشگران تنها می توانند در حیوانات آزمایشگاهی تحریک الکتریکی ضعیفی را به مناطقی از مغز وارد کنند و هیچگاه از این روش برای بررسی های انسانی استفاده نمی شود .
با این حال این امکان نیز وجود دارد که مناطق مختلف مغز انسان را با قرار دادن در معرض یک میدان مغناطیسی تحریک کنند ( کافی است مغز در معرض یک میدان مغناطیسی خفیف قرار داده شود ). روش دیگر برای تحریک فعالیت مغز تزریق ماده ی شیمیایی است که نوع خاصی از گیرنده ها را تحریک می کند . این روش ساختار معینی را تحریک می کند ( در تمامی آن گیرنده ها در هر کجای مغز که باشند اثر می گذارد ) . تجربه های حسی گوناگون مانند شنیدن صدا یا دیدن جرقه ی نور تاییدی است بر اینکه این مناطق بخشی از دستگاه حسی محسوب می شوند تحریک مناطق دیگر نیز موجب حرکت می گردد . یکی از نقاط ضعف این روش این است که رفتار ها و تجارب پیچیده ناشی از هماهنگی مناطق مختلف مغز است نه حاصل عملکرد یک منطقه ی خاص .