تیلت چه سمی است و چه کاربردی در کشاورزی دارد؟
تیلت چه سمی است و چه کاربردی در کشاورزی دارد؟
ماده فعال پروپیکنازول ، قارچ کش تریازول است که دارای فعالیت محافظتی ، درمانی و سیستمیک است. برخی از نام های تجاری محصولات حاوی پروپیکنازول شامل بنر ، بنیت ، دزمل ، اوربیت ، رادار ، شیب ، فیدیس ، آلامو ، اسپایر ، پراکتیس ، بامپر ، مانتیس ، بازیابی ، بنر مکس ، تاسپا ، جونو ، رمان و شکست است. فرمولاسیون به صورت کنسانتره های قابل املاح و پودرهای قابل خیس شدن وجود دارد. همچنین با سایر سموم دفع آفات نیز فرموله می شود ( 4 ، 5 ).
وضعیت تنظیم کننده
پروپیکنازول برای اولین بار در سال 1979 توسط داروسازی Janssen از بلژیک تولید شد. اکنون توسط سیبا به بازار عرضه شده است ( 4 ، 5 ).
مقدمه
پروپیکنازول یک قارچ کش محلول پاشی سیستمیک با فعالیت گسترده است. این گیاه در علفهای کاشته شده برای بذر ، قارچ ، ذرت ، برنج وحشی ، بادام زمینی ، بادام ، سورگوم ، جو دوسر ، اسپند ، زردآلو ، هلو ، شلیل ، آلو و آلو خشک استفاده می شود. در غلات ، بیماریهای ناشی از گل سرخ ، Leptosphaeria nodorum ، Pseudocerosporella herpotrichoides ، Puccinia spp. ، Pyrenophora teres ، Rhynchosporium secalis و Septoria spp را کنترل می کند. ( 1 ، 2 ، 4 ).
نحوه عملکرد پروپیکنازول ، متیلاسیون C-14 در طی بیوسنتز ارگونسترول و منجر به تجمع استرولهای متیل C-14 است. بیوسنتز این ارگوسترول ها برای تشکیل دیواره های سلولی قارچ ها بسیار مهم است. این عدم تولید استرول طبیعی رشد قارچ را کند و یا متوقف می کند ، به طور موثر از عفونت بیشتر و / یا حمله به بافت های میزبان جلوگیری می کند. بنابراین ، پروپیكونازول به عنوان قارچ كش یا مهار رشد بیش از آنكه قارچ كش باشد یا از بین برود ، در نظر گرفته می شود ( 2 ).
اثرات سم شناسی
سمیت حاد
سمیت حاد پستانداران برای پروپیكونازول فنی LD50 حاد خوراكی برای موش های 5175 میلی گرم بر كیلوگرم و 1،344 میلی گرم در كیلوگرم خرگوش است. LD50 پوستی حاد خرگوش> 4000 میلی گرم بر کیلوگرم گزارش شده است. پروپیکنازول در مطالعات تحریک پوست خرگوش و تحریک چشم ، یک ماده تحریک کننده جزئی تلقی می شود. مطالعه حساسیت پوستی در خوکچه هندی هیچ اثر آلرژیک را نشان نداد ( 2 ).
سمیت حاد پستانداران برای محصولات فرموله شده Orbit 3.6E ، Tilt 3.6E و Banner 1.1E به شرح زیر بود: LD50 حاد خوراکی برای موشهای صحرایی 1310 میلی گرم بر کیلوگرم. LD50 پوستی حاد خرگوش> 51010 میلی گرم بر کیلوگرم گزارش شده است. محصولات فرموله شده در مطالعات تحریک پوست خرگوش و تحریک چشم یک ماده تحریک کننده متوسط محسوب می شوند. یک مطالعه حساسیت پوستی در خوکچه هندی منجر به این شد که محصول فرموله شده به عنوان یک حساس کننده شناخته شود ( 2 ، 3 ).
سم شناسان EPA توصیه کرده اند که سطح بدون مشاهده-اثر-سطح (NOEL) 30 میلی گرم در کیلوگرم در روز از مطالعه سمیت رشد موش برای محاسبات حاد خطر رژیم غذایی استفاده شود. کمترین میزان اثر (LEL) 90 میلی گرم در کیلوگرم در روز بر اساس افزایش میزان بروز مهره های استخوان غیرمستقیم ، دنده های ابتدایی و پاپیلاهای کلیه کوتاه یا غایب است.
سمیت مزمن
در مطالعات تغذیه دو ساله روی موش ها ، NOEL در ppm 100 تأسیس شد. افزایش قابل توجهی در بروز تومورهای خود به خودی کبد (خوش خیم) مشاهده شده در موش های نر فقط در بالاترین سطح تغذیه مشاهده شد. در مطالعات دو ساله تغذیه موش ، سطح هیچ تاثیری در ppm 100 ایجاد شد. هیچ توموری در موش در هر سطح تغذیه ای وجود نداشت. در مطالعات تغذیه یک ساله در سگ ها ، NOEL در 250 ppm ایجاد شد که بالاترین سطح آزمایش شده است ( 2 ).
بر اساس داده های سمیت مزمن موجود ، EPA RfD را برای پروپیكونازول با 0.013 میلی گرم / كیلوگرم در روز تعیین كرده است. این RfD براساس مطالعه 1 ساله تغذیه سگ با NOEL 1.25 میلی گرم در کیلوگرم در روز و ضریب عدم قطعیت 100 است. ضریب عدم اطمینان 100 برای محاسبه برون یابی بین گونه ای و تنوع درون گونه ای اعمال شد. تحریک خفیف مخاط معده اثری بود که در LEL 6/2 میلی گرم در کیلوگرم در روز مشاهده شد ( 6 ).
یک آزمایش سمیت پوستی مزمن پوستی 21 روزه در خرگوش ها که پس از 3 هفته (15 برنامه) تحریک پوستی متوسط مشاهده شد ، تنها اثر بعد از استفاده از پروپیکنازول با میلی گرم در کیلوگرم در روز 1000 است ( 2 ).
اثرات تولید مثل
در طی یک دوره دو ساله ، موش ها و فرزندان آنها با غلظت حداکثر 2500 ppm از رژیم غذایی حاوی پروپیکنازول تغذیه شدند. اگرچه دوز بالا منجر به کاهش وزن بدن و افزایش وزن نسبی کبد در بزرگسالان و توله سگها می شود ، اما هیچ پارامتر باروری ، جنینی یا جنینی تحت تأثیر قرار نگرفت ( 2 ).
EPA سمیت رشدی NOELs 30 میلی گرم در کیلوگرم در روز در موش و 400 میلی گرم در کیلوگرم در روز ، بالاترین دوز آزمایش شده (HDT) در خرگوش را یادداشت می کند. سمیت رشد در موشهای صحرایی با mg / kg 90 در روز مشاهده شد. این اثرات در حضور سمیت مادر رخ داده است. در خرگوش ها ، هیچ تاخیر یا تغییری در رشد مشاهده نشد. افزایش سقط در دوز سمی مادر 400 میلی گرم در کیلوگرم در روز مشاهده شد. NOEL های رشد در موش و خرگوش به ترتیب بیش از 24 و 320 برابر بیشتر از NOEL 1.25 میلی گرم بر کیلوگرم در روز از مطالعه 1 ساله تغذیه در سگ ها است که اساس RfD است ( 6 ). .
در مطالعه سمیت تولیدمثلی دو نسل در موش صحرایی ، سمیت تولید مثل / رشد NOEL 25 میلی گرم در کیلوگرم در روز بیشتر از سمیت والدین (سیستمیک) NOEL (<5 میلی گرم در کیلوگرم در روز بود ؛ کمترین دوز آزمایش شده (LDT)) ) EPA خاطرنشان می کند که NOEL 25 میلی گرم در کیلوگرم در روز ، برای سمیت تولید مثل (توله سگ) ، از مطالعه 1 ساله تغذیه در سگ ها ، 20 برابر بیشتر از NOEL 1.25 میلی گرم در کیلوگرم در روز بود ، که اساس آن است RfD تولید مثل (توله سگ) LEL 125 میلی گرم در کیلوگرم در روز بر اساس کاهش بقای بچه توله های نسل دوم (F2) و کاهش وزن بدن در طول دوره شیردهی و افزایش میزان تورم سلولی کبدی برای هر دو نسل فرزندان بود. (توله های F1 و F2). از آنجا که این اثرات باروری در حضور سمیت والدین (سیستمیک) رخ داده است ،6 )
اثرات تراتوژنیک
پروپیكونازول به صورت خوراكی با دوزهای حداكثر 300 میلی گرم در كیلوگرم در روز در طی روزهای 6-15 پس از بارداری در موش صحرایی و تا 180 میلی گرم در كیلوگرم در روز در روزهای 18 تا 18 حاملگی به خرگوش های چینچیلا خورانده شد. هیچ اثر تراتوژنیک یا فتوتوکسیک در هر دوز از هر دو گروه مشاهده نشد ( 2 ).
اثرات جهش زا
در مطالعات زیر هیچ شواهدی از پتانسیل جهش زایی مشاهده نشده است: جهش ژنی – آزمایش ایمز ، آزمایش لنفوم موش در شرایط in vitro ، آزمایش در شرایط in vitro با ساکارومایس سرویزیه و آزمایش لنفوم موش ، روش واسطه میزبان ( 2 ). انحراف کروموزومی – آزمایش کشنده غالب ، مطالعه سیتوژنتیک در اسپرماتوگونی ، مطالعه سیتوژنتیک در اسپرماتوسیت ها و آزمایش ناهنجاری هسته ( 2 ).
آسیب اولیه DNA – آزمایش سنتز DNA غیر برنامه ریزی شده (فیبروبلاست های انسانی) ، آزمایش سنتز DNA برنامه ریزی نشده (سلولهای کبدی موش) و آزمایش تبادل کروماتین خواهر ( 2 ).
اثرات سرطان زایی
در مطالعات تغذیه 2 ساله ، سطح هیچ تاثیری در ppm 100 ایجاد شد. تومور در موش در هر سطح تغذیه ای وجود نداشت ( 2 ).
EPA با استفاده از رهنمودهای ارزیابی ریسک سرطان زایی که در 24 سپتامبر 1986 (51 FR 33992) منتشر شد ، پروپیکنازول را از نظر سرطان زایی (سرطان زایی احتمالی انسان) در گروه “C” طبقه بندی کرده است. کمیته بررسی سرطان Cancer رویکرد RfD را برای سنجش خطر انسان توصیه کرد. بنابراین ، RfD از کلیه اثرات مزمن سلامتی انسان ، از جمله سرطان محافظت می شود ( 6 ).
سمیت اعضای بدن
هیچ اطلاعاتی یافت نشد
سرنوشت در حیوانات و انسانها
حیوانات به سرعت پروپیکنازول را به طیف گسترده ای از ترکیبات متابولیزه می کنند. زنجیره جانبی n-propyl حلقه دیوکسلان می تواند اکسید شود و یک سری متابولیت متشکل از اسیدهای فرمیک ، استیک و پروپیونیک ایجاد کند. گروه اسید پروپیونیک می تواند بیشتر به یک اسید آلفا هیدروکسی اکسید شود.
شکاف حلقه دیوکسلان و دکتالیزاسیون متابولیت آلکانول را ایجاد می کند. تغییرات حلقه فنیل آلکانول باعث ایجاد متابولیت های حلقه دکلره و هیدروکسیله می شود که به سرعت ترکیبات اسید گلوکورونیک و اسید سولفوریک را تشکیل می دهند ( 2 ).
اثرات اکولوژیکی
اثرات بر روی پرندگان
پروپیکنازول LD50s زیر برای گونه های مرغی داشت: اردک اردک کوهی> 2510 میلی گرم در کیلوگرم ، اردک پکن> 3000 میلی گرم در کیلوگرم ، بلدرچین ژاپنی 2223 میلی گرم در کیلوگرم و بلدرچین سبوس دار 2825 میلی گرم در کیلوگرم ( 2 ).
اثرات بر موجودات آبزی
پروپیکنازول در گونه های ماهی های آب شیرین دارای مقادیر EC50 / LC50 در ppm بود: bluegill 1.3-10.2 ، قزل آلای قهوه ای 3.3 ، قزل آلای رنگین کمان 0.9-13.2 ، ماهی کپور 6.8-21.0 ، گربه ماهی 2.0-5.1 و ماسک سرخ 7.6 ( 2 ). یک آزمایش آزمایشگاهی دیگر مقادیر LC50 (96 ساعته) را 20 میلی گرم در لیتر آب برای ماهی قزل آلای قهوه ای و> 100 میلی گرم در لیتر برای کپور یافت ( 1 ).
پروپیکنازول دارای مقادیر EC50 / LC50 زیر در ppm برای گونه های بی مهرگان آب شیرین بود: خرچنگ 42.0 ، کک آب 3.2-11.5. گونه های دریایی صدف و میگوی Mysid به ترتیب دارای مقادیر EC50 / LC50 0.3 و 0.5-1.4 بودند ( 2 ).
تأثیر بر سایر حیوانات (گونه های غیر هدف)
به نظر نمی رسد که پروپیکنازول هیچ اثر سوverse بر میکروب های خاک داشته باشد که توسط تجزیه و تحلیل های بیوشیمیایی خاک اثبات شده است. ارزیابی ها با غلظت حداکثر 100 ppm انجام شد. در این بالاترین سطح ، هیچ تغییری در تجزیه سلولز ، نشاسته یا پروتئین ، نیتریفیکاسیون ، تثبیت نیتروژن یا تنفس مشاهده نشد.
پروپیکنازول هیچ اثر سمی بر کرم های خاکی نشان نداد ( 2 ).
سرنوشت محیط زیست
تجزیه مواد شیمیایی در خاک و آبهای زیرزمینی
حرکت خاک و پتانسیل شستشوی پروپیکنازول محدود است. تحرک در خاکهای حاوی خاک رس مونتموریلونیت و / یا مواد آلی محدود شده است. همچنین حرکت خاک در خاک های اسیدی کمتر است. شستشو در خاکهایی که اسیدی هستند و مواد رسی و آلی زیادی دارند در 2-3 اینچ بالا محدود می شود. در خاکهای ماده آلی قلیایی ، کم مواد آلی (نمونه جنوب غربی آمریکا) ، پروپیکنازول ممکن است به حداکثر عمق 8-10 اینچ شسته شود. بنابراین ، شسته شدن به منابع آب زیرزمینی بعید است ( 2 ).
پروپیکنازول طول عمر متوسط خاک را نشان می دهد. در یک خاک هوازی تحت شرایط کنترل شده ، نیمه عمر خاک پروپیکنازول با مارک C14 از 30 تا 112 روز متغیر بود ، بسته به اینکه برچسب C14 روی مولکول قرار گرفته باشد. در شرایط میدانی ، طول عمر تا حدی بیشتر است. نیمه عمر در این شرایط از کمترین میزان 96 روز در یک لوم شنی تا 575 روز در یک لوم لجن در تگزاس بود. در کارولینای شمالی نیمه عمر در خاک به 229 روز کاهش یافت ( 2 ).
تجزیه مواد شیمیایی در آبهای سطحی
پروپیکنازول در سه غلظت pH ( 5 ، 7 ، 9 ) و دمای استاندارد 20 درجه سانتی گراد ارزیابی شد. هیدرولیز قابل توجهی مشاهده نشد.
پروپیکنازول تحت فوتولیز است ، اما پس از 12 روز از قرار گرفتن در معرض نور طبیعی ، فقط 20 درصد فوتولیز ثبت شد. با این حال ، با استفاده از 1٪ استون به عنوان حساس کننده به نور ، نیمه عمر به <1 روز کاهش یافت. بنابراین ، اگر پروپیکنازول وارد یک حوضچه طبیعی شود (که حاوی چندین حساسیت به نور طبیعی است) ، پروپیکنازول باید سریعاً تجزیه نوری کند ( 2 ).
تجزیه مواد شیمیایی در پوشش گیاهی
پروپیکنازول به راحتی توسط بافت های گیاه جذب می شود و به طور سیستمیک درون گیاه منتقل می شود. بنابراین ، برگهایی که به دنبال استفاده از آن بوجود می آیند نیز از عفونت قارچی محافظت می شوند. حرکت سیستمیک عمدتا به سمت بالا است (از ریشه به شاخ و برگ ، یا برگ های پایین به برگ های فوقانی) ، اما انتقال به سمت پایین نیز رخ می دهد ( 2 ).
گیاهان با هیدروکسیلاسیون گروه n-پروپیل روی حلقه دیوکسلان ، پروپیکنازول را متابولیزه می کنند و چهار ایزومر بتا هیدروکسی تولید می کنند که ترکیبات قندی را تشکیل می دهند. متابولیسم بیشتر شامل شکاف حلقه دیوکسولان و دکتالیزاسیون برای تشکیل متابولیت آلکانول است. هیدروکسیلاسیون و دکلره حلقه فنیل تا حدی اتفاق می افتد. شکاف پل آلکیل بین حلقه های فنیل و تریازول منجر به تشکیل یک مخلوط تریازول آلانین می شود که می تواند مقداری از اکسیداسیون را تجربه کند ( 2 ).
ویژگی های فیزیکی و راهنماها
پروپیکنازول فنی یک مایع چسبناک بدون بو ، مایل به زرد و شفاف است ( 2 ).
دستورالعمل های قرار گرفتن در معرض:
نول:
25/1 میلی گرم در کیلوگرم در روز ( 6 )
RfD:
0.013 میلی گرم در کیلوگرم در روز ( 6 ، 7 )
مشخصات فیزیکی:
؟
CAS #:
60207-90-1
نام شیمیایی:
1 – [[2 (2،4-دی کلروفنیل) -4-پروپیل-1،3-دیوکسولان-2-یل] متیل] 1-H-1،2،4-تریازول ( 2 )
کلاس شیمیایی / استفاده:
قارچ کش تریازول که دارای فعالیت محافظتی ، درمانی و سیستمیک است ( 4 )
حلالیت در آب:
ppm 100 در دمای 20 درجه سانتی گراد
حلالیت در حلالهای دیگر:
100٪ محلول در 20 درجه سانتی گراد در متانول ، استون ، اتر ، کلروفرم و بنزن ؛ 6٪ در هگزان ( 2 )
نقطه جوش:
180 درجه سانتیگراد در 0.1 میلی متر جیوه ( 2 )
فشار بخار:
1.3 10 10 به منفی 6 Torr @ 20 درجه سانتیگراد ( 2 )؛ 10 1.5 5/1 تا منفی 5 Torr در 40 درجه سانتیگراد
منبع : pmep.cce.cornell.edu
