تکنولوژی واقعیت افزوده چیست

تکنولوژی  واقعیت افزوده چیست و چگونه میشود از آن استفاده کرد؟ واقعیت افزوده چیست؟

واقعیت افزوده (AR) یکی از بزرگترین روندهای فناوری در حال حاضر است و فقط با دسترسی بیشتر به تلفنهای هوشمند آماده AR و سایر دستگاهها ، بزرگتر خواهد شد. AR به ما اجازه می دهد که فضای واقعی زندگی را در مقابل خود ببینیم – درختانی که در پارک تکان می خورند ، سگ هایی که توپ را تعقیب می کنند ، بچه هایی که فوتبال بازی می کنند – با یک افزایش دیجیتالی که روی آن قرار گرفته است. به عنوان مثال ، ممکن است یک پتروداکتیل در حال فرود آمدن در درختان دیده شود ، سگها با همتایان کارتونی خود درهم آمیخته شوند و بچه ها نیز در حال عبور از یک فضاپیمای بیگانه در راه رسیدن به یک گل باشند.

با پیشرفت در فناوری AR ، این مثالها با آنچه در حال حاضر برای تلفن هوشمند شما در دسترس است تفاوت چندانی ندارند. واقعیت افزوده در واقع به راحتی در دسترس است و به طرق بی شماری از جمله لنزهای Snapchat ، در برنامه هایی که به شما کمک می کنند اتومبیل خود را در یک پارکینگ شلوغ پیدا کنید و در برنامه های خرید متنوعی که به شما امکان می دهد لباس های بدون لباس را امتحان کنید ، مورد استفاده قرار می گیرد. ترک خانه.

شاید مشهورترین نمونه فناوری AR برنامه موبایل Pokemon Go باشد که در سال 2016 منتشر شد و به سرعت به یک احساس گریزناپذیر تبدیل شد. در این بازی ، بازیکنان شخصیت های Pokemon را پیدا می کنند و در دنیای واقعی ظاهر می شوند – در پیاده رو شما ، در یک چشمه ، حتی در دستشویی شخصی شما.

اگر از بازی ها بگذریم ، در زندگی روزمره ما به همان اندازه Pikachu در Pokemon GO استفاده های AR وجود دارد. در اینجا فقط چند نمونه ذکر شده است:

• سیستم های ناوبری پیشرفته از واقعیت افزوده استفاده می کنند تا مسیری را از منظره مستقیم جاده سوار کنند.
• در طول بازی های فوتبال ، پخش کننده ها برای نشان دادن و تجزیه و تحلیل نمایش ها از AR برای ترسیم خط در زمین استفاده می کنند.
• غول مبلمان و لوازم خانگی IKEA یک برنامه AR (به نام IKEA Place) ارائه می دهد که به شما امکان می دهد ببینید چگونه یک مبلمان در فضای شما ظاهر و ظاهر می شود.
• خلبانان جنگنده نظامی یک طرح افقی از ارتفاع ، سرعت و سایر داده های خود را بر روی کلاه ایمنی خود مشاهده می کنند ، این بدان معناست که لازم نیست با نگاهی به پایین برای دیدن آنها تمرکز را هدر دهند.
• جراحان مغز و اعصاب بعضی اوقات برای کمک به آنها در جراحی ها از طرح ریزی AR مغز 3 بعدی استفاده می کنند.
• در مکانهای تاریخی مانند پمپئی در ایتالیا ، AR می تواند نماهای تمدن های باستان را بر فراز ویرانه های امروزی طراحی کند و گذشته را زنده کند.
• خدمه زمینی در فرودگاه سنگاپور برای دیدن اطلاعات در مورد کانتینرهای بار ، با سرعت بخشیدن به زمان بارگیری ، از عینک AR استفاده می کنند .

واقعیت افزوده (AR) چیست و چگونه کار می کند نادیا کواچ

نادیا کوواچ تحلیلگر اختصاصی برای بررسی نرم افزارها و بازاریابی شرکت ها است.

افشای:

ممکن است غرامت دریافت کنیم وقتی روی پیوندها کلیک می کنید نه نویسندگان و نه ویراستاران ما برای انتشار مطالب پولی دریافت نمی کنند و کاملاً متعهد به آن هستند استانداردهای تحریریه.

نمی دانید سوپرامپوزاسیون و ارتباطات لفظی چیست؟ عینک هوشمند و نمایشگرهای نصب شده در سر چیست؟ واقعیت افزوده و واقعیت مجازی چیست؟ رایانش موبایل چیست؟ تمام این روندهای دیجیتالی به چه معناست؟ آیا هرگز قصد دارید این مشکل را جبران کنید؟… نگران نباشید ، نفس بکشید ، آرام باشید و ما اینجا هستیم تا به شما کمک کنیم مسائل را مرتب کنید. بنابراین درباره AR / VR / MR چیزی شنیده اید و دوست دارید بیشتر بدانید. برای اکثر مردم ، این یک فناوری کاملاً انتزاعی و عجیب و غریب است که اغلب به عنوان علمی-تخیلی خارج از فیلم های هالیوود شناخته می شود. هولوگرام ، نمایشگرهای تعاملی و مدلهای سه بعدی مجازی را متحرک کنید. در واقع ، همه این چیزها از قبل وجود داشته اند. با تشکر از شما برای بازخورد محیط واقعی اصلاح شده توسط اشیا generated تولید شده توسط رایانه در بسیاری از مناطق وجود دارد ، از هواپیمایی گرفته تا بازی ، ما فقط به عنوان کاربران از آن آگاهی نداریم. آیا در سال های اخیر سعی کرده اید پوکمون را بگیرید یا از طریق برنامه IKEA مبلمان را در اتاق خود جا دهید؟ این AR است ، و دارای مناطق وسیع تری برای استفاده بالقوه است. هنوز در دست توسعه است و چندین مهندس و شرکت فناوری در سراسر جهان در تلاشند تا آن را ارتقا دهند. در ضمن ، بیایید بفهمیم واقعیت افزوده چیست و بیایید با این چشم انداز Magic Leap شروع کنیم. هیجان انگیز! واقعیت افزوده چیست؟ واقعیت افزوده فناوری است که دنیای فیزیکی ما را گسترش می دهد و لایه های اطلاعات دیجیتالی را به آن اضافه می کند. برخلاف واقعیت مجازی (VR) ، AR کل محیط های مصنوعی را ایجاد نمی کند تا واقعیت را با یک فضای مجازی جایگزین کند. AR در نمای مستقیم یک محیط موجود ظاهر می شود و صداها ، فیلم ها ، گرافیک ها را به آن اضافه می کند  .

نمایی از فضای فیزیکی دنیای واقعی با تصاویر کامپیوتری سوار شده بر روی هم و در نتیجه تغییر درک واقعیت ، AR است.

این اصطلاح خود در سال 1990 ابداع شد و یکی از اولین کاربردهای تجاری در تلویزیون و ارتش بود. با ظهور اینترنت و تلفن های هوشمند ، AR موج دوم خود را گسترش داد و اکنون بیشتر با مفهوم تعاملی ارتباط دارد. مدل های سه بعدی به طور مستقیم بر روی چیزهای فیزیکی پیش بینی می شوند یا در زمان واقعی با هم ادغام می شوند ، برنامه های مختلف واقعیت افزوده بر عادات ، زندگی اجتماعی و صنعت سرگرمی ما تأثیر می گذارد. برنامه های AR معمولاً انیمیشن دیجیتال را به یک “نشانگر” خاص متصل می کنند ، یا با کمک GPS در تلفن ها مکان را مشخص می کنند. افزایش در زمان واقعی و در متن محیط اتفاق می افتد ، به عنوان مثال ، امتیازات را با رویدادهای ورزشی زنده تغذیه می کنید. واقعیت افزوده امروز 4 نوع دارد:

• AR بدون مارك
• AR مبتنی بر مارکر
• AR مبتنی بر فرافکنی
• AR مبتنی بر superimposition

تاریخچه مختصر AR AR در دهه 1960 در سال 1968 ایوان ساترلند و باب اسپرول اولین نمایشگر نصب شده روی سر را ایجاد کردند ، آنها آن را شمشیر داموکلس نامیدند  . بدیهی است که این دستگاه خشن بود که گرافیک ابتدایی کامپیوتر را نمایش می داد. AR در دهه 1970. در سال 1975 مایرون کروگر ایجاد Videoplace یک آزمایشگاه واقعیت مصنوعی – دانشمند تعامل با وسایل دیجیتال توسط حرکات انسان را تصور کرد. این مفهوم بعداً برای برخی از پروژکتورها ، دوربین های فیلمبرداری و شبح های روی صفحه مورد استفاده قرار گرفت.  AR در دهه 1980 در سال 1980 استیو مان اولین رایانه قابل حمل به نام EyeTap را تولید کرد که برای استفاده در جلوی چشم طراحی شده است. بعداً این صحنه را ضبط کرد تا بر روی آن اثرات فوق العاده ایجاد شود و همه را به کاربری نشان می دهد که از طریق حرکات سر نیز می تواند با آن بازی کند. در سال 1987 داگلاس جورج و رابرت موریس نمونه اولیه  نمایشگرهای سر به بالا (HUD) را تولید کردند . این داده های نجومی را در آسمان واقعی نشان می دهد.  AR در دهه 1990. سال 1990 تولد اصطلاح “واقعیت افزوده” بود . این اولین بار در کار توماس  کادل و دیوید میزل  – محققان شرکت بوئینگ ظاهر شد. در سال 1992 لویی روزنبرگ  از نیروی هوایی ایالات متحده سیستم AR را با نام “وسایل مجازی” ایجاد کرد .  در سال 1999 ، گروهی از دانشمندان به رهبری فرانک دلگادو و مایک ابرناتی نرم افزار جدید ناوبری را آزمایش کردند که داده های  باند و خیابان را از یک فیلم هلی کوپتر تولید می کرد. AR در 2000s. در سال 2000 ، یک دانشمند ژاپنی ، هیروکازو کاتو ، ARToolKit – SDK منبع باز را توسعه و منتشر کرد . بعداً  برای کار با Adobe تنظیم شد . در سال 2004 Trimble Navigation یک سیستم AR مجهز به کلاه ایمنی در فضای باز ارائه داد. در سال 2008 ویکیتود ساخته شده  راهنمای سفر AR برای دستگاه های تلفن همراه آندروید.  امروز AR در سال 2013 Google beta Google Glass را آزمایش کرد  – با  اتصال به اینترنت از طریق بلوتوث. در سال 2015 مایکروسافت دو فناوری کاملاً جدید ارائه داد  : Windows Holographic و HoloLens (یک عینک AR با تعداد زیادی حسگر برای نمایش هولوگرام های HD). در سال 2016 Niantic بازی Pokemon Go را  برای دستگاه های تلفن همراه راه اندازی کرد . این برنامه صنعت بازی را منفجر کرد و در همان هفته اول 2 میلیون دلار درآمد کسب کرد.  واقعیت افزوده چگونه کار می کند واقعیت افزوده برای بسیاری از ما جنبه فنی دارد ، یعنی AR چگونه کار می کند؟ برای AR ممکن است طیف خاصی از داده ها (تصاویر ، انیمیشن ها ، فیلم ها ، مدل های سه بعدی) استفاده شود و افراد نتیجه را هم در نور طبیعی و هم در مصنوعی ببینند. همچنین ، کاربران بر خلاف واقعیت مجازی از وجود در دنیای واقعی که با دید رایانه پیشرفته است آگاه هستند. AR می تواند در دستگاه های مختلف نمایش داده شود: صفحه نمایش ، عینک ، دستگاه های دستی ، تلفن های همراه ، نمایشگرهای نصب شده بر روی سر. این شامل فن آوری های مانند SLAM (بازدید کنندگان محلی سازی imultaneous و نقشه برداری)، د ردیابی epth  (خلاصه، به عنوان داده ENSOR محاسبه فاصله به اشیاء)، و در بر داشت زیر اجزای :

• دوربین ها و حسگرها جمع آوری داده ها در مورد تعاملات کاربر و ارسال آنها برای پردازش. دوربین های موجود در دستگاه ها در حال اسکن محیط اطراف هستند و با این اطلاعات ، دستگاه اشیا physical فیزیکی را پیدا کرده و مدل های سه بعدی تولید می کند. ممکن است دوربین های مخصوص کار باشد ، مانند Microsoft Hololens ، یا دوربین های تلفن هوشمند رایج برای گرفتن عکس / فیلم.
• در حال پردازش. دستگاه های AR در نهایت باید مانند رایانه های کوچک عمل کنند ، کاری که تلفن های هوشمند مدرن از قبل انجام می دهند. به همین ترتیب ، آنها نیاز به CPU ، GPU ، فلش مموری ، RAM ، بلوتوث / WiFi ، GPS و … دارند تا بتوانند سرعت ، زاویه ، جهت ، جهت گیری در فضا و غیره را اندازه گیری کنند.
• پروجکشن این به یک پروژکتور مینیاتوری در هدست های AR اشاره دارد ، که داده ها را از سنسورها می گیرد و محتوای دیجیتال (نتیجه پردازش) را برای مشاهده روی یک سطح پروژه می کند. در حقیقت ، استفاده از پیش بینی در AR هنوز به طور کامل اختراع نشده است تا از آن در محصولات تجاری یا خدمات استفاده شود.
• بازتاب  برخی از دستگاه های AR دارای آینه برای کمک به چشم انسان برای مشاهده تصاویر مجازی هستند. برخی از آنها “آینه ای از آینه های کوچک منحنی” و برخی دیگر دارای آینه دو طرفه هستند تا نور را به دوربین و چشم کاربر منعکس کنند. هدف از چنین مسیرهای بازتابی انجام یک تراز بندی مناسب تصویر است.

انواع واقعیت افزوده

1. AR مبتنی بر مارکر. بعضی از افراد آن را به تشخیص تصویر فرا می خوانند ، زیرا برای اسکن آن به یک شی بصری خاص و دوربین احتیاج دارد. این ممکن است هر چیزی باشد ، از یک کد QR چاپ شده گرفته تا علائم خاص. دستگاه AR همچنین در برخی موارد موقعیت و جهت گیری یک نشانگر را برای قرار دادن محتوا محاسبه می کند. بنابراین ، یک نشانگر انیمیشن های دیجیتالی را برای مشاهده کاربران آغاز می کند ، و بنابراین  تصاویر در یک مجله ممکن است به مدل های سه بعدی تبدیل شوند. منبع تصویر: روند واقعیت افزوده
2. بدون مارکر با نام مستعار  واقعیت مبتنی بر موقعیت مبتنی بر مکان و یا افزوده، که با بهره گیری از GPS، قطب نما، ژیروسکوپ، شتاب سنج و به ارائه اطلاعات بر اساس مکان کاربر است. سپس این داده ها مشخص می کند که شما در یک منطقه خاص چه محتوای AR پیدا یا می گیرید . با در دسترس بودن تلفن های هوشمند ، این نوع AR معمولاً نقشه ها و مسیرها ، اطلاعات مشاغل اطراف را تولید می کند. این برنامه ها شامل  رویدادها و اطلاعات ، پنجره های بازشو تبلیغات تجاری ، پشتیبانی ناوبری است. منبع تصویر: Catchoom
3. AR مبتنی بر پروجکشن. روابط عمومی ojecting نور مصنوعی به سطوح فیزیکی، و در برخی موارد اجازه می دهد تا به تعامل با آن. این همان هولوگرام هایی است که همه ما در فیلم های علمی-تخیلی مانند جنگ ستارگان دیده ایم. این تعامل کاربر با یک طرح ریزی توسط تغییرات آن را تشخیص می دهد. منبع تصویر: YouTube
4. AR مبتنی بر superimposition.  نمای اصلی را بصورت کامل یا جزئی جایگزین می کند. تشخیص اشیا نقشی اساسی دارد ، بدون آن کل مفهوم به سادگی غیرممکن است. همه ما نمونه ای از واقعیت افزوده روبرو را در برنامه کاتالوگ IKEA مشاهده کرده ایم که به کاربران امکان می دهد وسایل مجازی کاتالوگ مبلمان خود را در اتاق های خود قرار دهند. منبع تصویر: یاماگاتا اروپا

دستگاه های واقعیت افزوده بسیاری از دستگاه های مدرن از واقعیت افزوده پشتیبانی می کنند. از تلفن های هوشمند و تبلت ها گرفته تا اسباب هایی مانند Google Glass  یا  دستگاه های دستی ، و این  فناوری ها همچنان در حال پیشرفت هستند. برای پردازش و طرح ریزی، دستگاه AR و سخت افزار، اول از همه، از R مانند equirements بازدید کنندگان ensors، دوربین، شتاب سنج، ژیروسکوپ، قطب نمای دیجیتال، GPS، پردازنده، صفحه نمایش، و چیزهایی که ما قبلا هم ذکر شد. دستگاه های مناسب برای واقعیت افزوده در دسته های زیر قرار می گیرند:

• دستگاه های تلفن همراه (تلفن های هوشمند و رایانه های لوحی) – در دسترس ترین و مناسب ترین  برنامه های تلفن همراه AR ، از بازی ها و سرگرمی های خالص گرفته تا تجزیه و تحلیل تجارت ، ورزش و شبکه های اجتماعی.
• دستگاه های ویژه AR ، اساساً و صرفاً برای تجربیات واقعیت افزوده امضا شده اند. یک مثال نمایشگرهای ead-up (HUD) است که داده ها را مستقیماً از نظر کاربر به یک صفحه نمایش شفاف ارسال می کند. این دستگاه ها که در ابتدا برای آموزش خلبانان جنگنده های نظامی معرفی شده بود ، اکنون در هواپیمایی ، صنعت خودرو ، ساخت ، ورزش و غیره کاربردهایی دارند.
• عینک AR (یا عینک هوشمند) – عینک گوگل ، عینک Meta 2 ، عینک Laster See-Thru ، Laforge AR و غیره. این واحدها قادر به نمایش اعلان ها از تلفن هوشمند شما ، کمک به کارگران خط مونتاژ ، دسترسی به محتوای هندزفری و غیره هستند.
• لنزهای تماسی AR (یا لنزهای هوشمند) ،  واقعیت افزوده را حتی یک قدم دورتر می برند. تولیدکنندگانی مانند سامسونگ و سونی از توسعه لنزهای AR خبر داده اند. به همین ترتیب ،  سامسونگ روی لنزها به عنوان لوازم جانبی تلفن های هوشمند کار می کند ، در حالی که  سونی در حال طراحی لنزها به عنوان دستگاه های جداگانه AR (با ویژگی هایی مانند عکس گرفتن یا ذخیره اطلاعات) است. 
• نمایشگرهای شبکیه مجازی ( VRD) ، با ایجاد نور لیزر در چشم انسان ، تصاویر ایجاد می کند. با هدف داشتن تصاویر روشن ، کنتراست بالا و وضوح بالا ، هنوز چنین سیستم هایی برای استفاده عملی ساخته نشده اند.

 منبع تصویر: ویکی پدیا کاربردهای احتمالی AR واقعیت افزوده ممکن است از طرق مختلف فعالیتهای روزمره ما را تکمیل کند. به عنوان مثال ، یکی از محبوب ترین برنامه های  AR بازی است. بازی های جدید AR  تجربیات بسیار بهتری را در اختیار بازیکنان قرار می دهند ، حتی برخی از آنها شیوه زندگی فعال تر (PokemonGo، Ingress) را ترویج می کنند. زمینه های بازی  از حوزه های مجازی به زندگی واقعی منتقل می شوند و بازیکنان در واقع فعالیت های خاصی را انجام می دهند. به عنوان مثال ، یک فعالیت ورزشی ساده برای بچه ها توسط  شرکت کانادایی SAGA ، جایی که برای شکستن مکعب هایی که روی دیوار قرار می گیرند ، کودکان آن را با یک توپ می زنند. AR در خرده فروشی  ممکن است برای ایجاد تعامل و حفظ مشتری بهتر ، همچنین آگاهی و آگاهی و فروش بیشتر عمل کند. برخی از ویژگی ها همچنین ممکن است به مشتریان کمک کنند تا خریدهای عاقلانه تری انجام دهند – ارائه داده های محصول با مدل های سه بعدی از هر اندازه و رنگ. R EAL املاک و  همچنین می توانید از طریق واقعیت افزوده بهره مند  تورهای 3D از آپارتمان ها و خانه ها، که همچنین می تواند دستکاری شود برای اصلاح برخی از قطعات. سایر مناطق بالقوه برای AR عبارتند از:

• آموزش: مدل های تعاملی برای یادگیری و اهداف آموزشی ، از ریاضیات گرفته تا شیمی.
• پزشکی / مراقبت های بهداشتی: برای کمک به تشخیص ، نظارت ، آموزش ، بومی سازی و غیره
• نظامی: برای ناوبری پیشرفته ، علامت گذاری اشیا در زمان واقعی.
• هنر / نصب / هنرهای تجسمی / موسیقی.
• گردشگری: داده های مربوط به مقصد ، اشیا sight گشت و گذار ، ناوبری و مسیرها.
• پخش: افزایش رویدادهای زنده و پخش جریانی رویدادها با همپوشانی مطالب.
• طراحی صنعتی: برای تجسم ، محاسبه یا مدل سازی.

منبع : fi.edu منبع : thinkmobiles.com