آشنایی با حالت های چهره و اصوات مختلف اسب

آشنایی با حالت های چهره و اصوات مختلف اسب

اسب ها موجوداتی کاملا اجتماعی هستند و با همنوعان خود صحبت می کنند، ولی این کار را بیشتر با استفاده از بدنشان انجام می دهند.

حالات چهره اسب ها

یکی از بارزترین روش های صحبت کردن اسب ها با یکدیگر و با انسان ها، استفاده از حالت های مختلف چهره است. این حیوانات با چهره خود حداقل چهار پیام مشخص زیر را به نمایش در می آورند:

من ترسیده ام و می خواهم فرار کنم.

اسب هایی که وحشت زده شده اند معمولا قبل از فرار، با این حالت چهره به شما هشدار می دهند (البته همه این اتفاقات ممکن است در عرض چند ثانیه رخ دهد).
حیوان گوش هایش را به سمت چیزی که باعث وحشتش شده می گیرد، سر را بالا نگه می دارد و سفیدی چشم هایش دیده می شود. گاهی اوقات حتی می توانید انقباض عضلات گردنش را هم ببینید.

توجهم جلب شده و می خواهم بدانم چه اتفاقی رخ خواهد داد

این حالت نشان دهنده رضایت و کنجکاوی اسب در مورد محیط اطرافش است. گوش ها کمی به سمت جلو خم می شوند، حیوان چشم هایش را به چیزی که باعث جلب توجهش شده می دوزد، و سرش را در ارتفاع متوسطی نگه می دارد.

دور شو وگرنه…! اسب ها این حالت را دقیقا قبل از گاز گرفتن یا لگد زدن نشان می دهند. این حیوانات معمولا ناراحتی و پرخاشگری خود را بر سر اسب های دیگر خالی می کنند، اما بعضی مواقع هم ممکن است به انسان حمله کنند. گوش ها به عقب خم شده و کنار سر قرار می گیرند، سوراخ های بینی حالتی مستطیل شکل پیدا می کنند و دهان باز و دندان ها نمایان می شوند. (توجه داشته باشید که این حالت تهدیدآمیز گوش ها را با عقب بردن گوش برای شنیدن صداهای پشت سر اشتباه نگیرید). من آرام و راحت هستم و احساس امنیت دارم

این حالت نشانه یک اسب شاد و سالم است و حیوان هنگام قشو کردن یا زمانی که در چراگاه مشغول چرت زدن است یا حتی هنگامی که در مسیری آشنا، سواری می کنید، چین حالتی را نشان می دهد.
گوش ها در وضعیت راحتی قرار می گیرند و معمولا کمی به عقب خم می شوند، نگاه حیوان آرام است و سرش را در ارتفاع متوسطی نگه می دارد.

ممکن است این حالت ها در اسب های مختلف تفاوت هایی جزئی داشته باشند، بنابر این دقت در حالات چهره اسب خودتان به شما کمک می کند که خیلی بهتر احساسات او را درک کنید.   به صدای اسب گوش دهید

اگرچه زبان بدن ابزار ارتباطی اصلی بین اسب هاست، ولی این حیوانات مجموعه ای از اصوات مختلف را هم برای گفتگو با یکدیگر مورد استفاده قرار می دهند. مهم ترین این صداها شامل شیهه، شیهه ملایم، خرخر کردن و جیغ کشیدن است. هر کدام از این اصوات در گله اسب ها کاربرد خاصی دارد، و این حیوانات سعی می کنند از همین صداها بعنوان راهی برای برقراری ارتباط با انسان هم استفاده کنند. پژوهشگران هنوز درباره معنای واقعی و دقیق این اصوات مطمئن نیستند، اما به نظر می رسد که هر یک از آنها در شرایط خاصی به کار می رود و بر همین اساس توانسته ایم تا حدودی بفهمیم که هدف هر صدا چیست.

شیهه:

شیهه همان صدای بلندی است که همه مردم اسب را با آن می شناسند. این صدا را در همه فیلم های وسترن هالیوود بعنوان یک افکت صوتی می شنویم (و معمولا هم در فیلم ها به شکل اشتباهی به کار می رود). به نظر می رسد بیشتر اوقات اسب هایی شیهه می کشند که از گله یا از یک همدم بسیار نزدیک جدا شده اند. صدای شیهه نوعی حس اضطرار در خود دارد و به نظر می رسد که حیوان می خواهد بگوید: “هی، من اینجا هستم!”

شیهه ملایم:

صدایی آرام و ملایم که معمولا هنگام احوال‌پرسی اسب هایی که پیوند نزدیکی با هم دارند، شنیده می شود. مثلا مادیان‌ها برای کره خود و اسب های یک گله هم برای یکدیگر از این صدا استفاده می کنند.
اسب هایی که صاحبان خود را دوست دارند ممکن است گاهی اوقات آنها را با شیهه ملایم صدا بزنند. همچنین موقع نهار و هنگام نزدیک شدن شخصی که برای اسب ها غذا می آورد، می توانید این صدا را بشنوید.

خرخر یا خرناس:

صدای خرخر که در اثر بیرون دمیدن سریع هوا از سوراخ های بینی ایجاد می شود را اغلب زمانی می شنویم که اسب به هر دلیلی دچار نگرانی یا هراس شده باشد. اگر حیوان از چیزی بترسد ممکن است به قصد فرار بدود، سپس دور خود بچرخد و به سمت چیزی که او را ترسانده خرخر کند. البته این حیوانات گاهی مواقع، هنگامی که احساس خوشحالی و سرخوشی دارند هم به شکل تصادفی و بی هدف خرخر می کنند.

جیغ کشیدن:

اسب ها معمولا از جیغ زدن فقط در مواجهه با همنوعان خود استفاده می کنند و به نظر می رسد که این کار نشانه ای از پرخاشگری کنترل شده باشد.
اسب هایی که با هم آشنا نیستند معمولا در حالیکه سرشان را بالا گرفته و گردن را در حالتی قوس دار قرار داده اند به هم نزدیک می شوند؛ و بعد از اندکی بوییدن پوزه یکدیگر، یکی از آنها برای نشان دادن تسلط خود جیغ می زند. اسب دیگر اغلب حالتی تهاجمی به چهره خود می گیرد یا با یک جیغ پاسخ می دهد.به نظر می رسد در این حالت اسب ها در حال آزمایش هم هستند تا ببینند چه کسی اول عقب نشینی می کند.
مادیانی که کاملا آماده جفتگیری نباشد هم ممکن است با جیغ زدن، به یک اسب نر بگوید دور شو!

یک نوع دیگر جیغ کشیدن، مربوط به اسب هایی است که واقعا ترسیده اند. صدای این جیغ ها زیرتر و کوتاه تر از جیغی است که از موضع قدرت و برای ترساندن حریف به کار می رود.

منبع petpezeshk.com

https://animal.irpsc.com