زبان های طبیعی و رسمی کدامند؟

زبان های طبیعی و رسمی کدامند؟

زبانهاي طبیعی، زبانهایی هستند که مردم بهوسیلۀ آنها صحبت میکنند، از قبیل انگلیسـی، فارسـی، اسپانیولی و. . . . آنها توسط اشخاص بخصوصی طراحی نشدهاند بلکـه در بسـتر فکـر مردمـان مختلـف شکل گرفتهاند.زبانهاي رسمی، زبانهایی هسـتند کـه توسـط اشـخاص ویـژهاي طراحـی شـدهانـد. بـراي نمونـه، آن نمادگذاري که ریاضیدانان استفاده میکنند یک زبان رسمی است که ارتباطات بین نمادهـا و اعـداد را بهطور خاصی مشخص میکند. شیمیدانها از یک زبـان رسـمی بـراي نشـان دادن سـاختار شـیمیایی مولکولها استفاده مینمایند و از همه مهمتر اینکه زبانهاي برنامـهنویسـی، زبـانهـایی رسـمی هستند که براي بیان محاسبات طراحی شدهاند. زبانهاي رسمی داراي قوانین دشواري دربارة نحوة نگارش هستند. بـراي مثـال، 6=3+3 داراي یک نحوة نگارش صحیح در دستورات ریاضی است، اما $6+=3 اینطور نیست. H2O یک نحوة نگـارش صحیح در شیمی است، اما 2zZ اینطور نیست. قوانین نحوي دو نوع هستند، که یکی مربوط به توکنها و دیگري مربـوط بـه سـاختار عبـارات است. توکنها، عناصر اولیۀ زبان هستند، ماننـد کلمـات، اعـداد و عناصـر شـیمیایی. یکـی از مشـکلات $6+=3 این است که $ (تا آنجا که ما میدانیم) یک عنصر قانونی در ریاضیات نیست. همینطـور 2zZ مجاز نیست، زیرا هیچ عنصري با نام اختصاري zZ وجود ندارد. دومین نوع خطاهاي نحوي مربوط به ساختار یک عبارت است که نحوة آرایش تـوکنهـا اسـت.
عبارت $6+=3 داراي ساختاري غیرمجاز است، زیرا شما نمیتوانید علامت = را بلافاصله بعد از علامت + استفاده کنید. بهطور مشابه فرمولهاي مولکولی باید داراي اندیسی بعد از نام عنصر باشند نه قبـل از نام آن. وقتی جملهاي را به زبان انگلیسی و یا عبارتی را به یک زبان رسمی مـیخوانیـد، بایـد سـاختار جمله را تحلیل کنید؛ اگرچه این کار را بهطور ناخودآگاه در زبان طبیعی انجام میدهید. این پردازش را تجزیه مینامند. براي مثال وقتی که شما جملۀ «گل پژمرد.» را میشنوید، در مییابیـد کـه گـل فاعـل اسـت و پژمرد، فعل. یکبار که جمله را تجزیه کنید منظور آن را متوجـه مـیشـوید. فـرض کنیـد شـما گـل را میشناسید و معنی پژمردن را نیز میدانید، بنابراین شما معنی جمله را متوجه خواهید شد. اگرچه زبانهاي رسمی و طبیعی خصوصیات مشترك زیادي دارند (توکنهـا، سـاختار، نحـوه و معنا)، اما تفاوتهاي بسیاري میان آنها است: ابهام: زبانهاي طبیعی پر از ابهاماتی است که مردم بهوسیلۀ نشانههـاي مفهـومی یـا اطلاعـات دیگر آنها را درك و استفاده میکنند. زبانهاي رسمی براي این طراحی شدهاند که دوپهلو نباشند و هـر عبارت صرفنظر از مفهوم دقیقاً داراي یک معنی باشند. افزونگی (اطناب): در زبانهاي طبیعی جهت جبران کـردن ابهـام و کـاهش نـامفهومیهـا، ازb افزونگی در جملات استفاده میشود؛ در عوض زبانهاي رسمی از ایجاز بیشتري برخوردارند. لفظ: زبانهاي طبیعی پر از اصطلاح و کنایهاند. اگر بگوییم «گل پژمـرد» شـاید منظـور مـا نـه «گل» باشد و نه «پژمردن». اما عبارات در زبانهاي رسمی دقیقاً همان معنـی را مـیدهنـد کـه گفتـه میشوند. برنامه: معنی یک برنامۀ کـامپیوتري بـدون ابهـام و دقیـق اسـت و مـیتوانـد بـهطـور کامـل و دستنخورده توسط تجریه و تحلیل نشانهها و ساختار درك شود. در اینجا به چند پیشنهاد براي خواندن برنامهها (و دیگر زبانهاي رسمی) توجه کنید. اول اینکه بهخاطر داشته باشید که زبانهاي رسمی خیلی متراکمتر و فشردهتر از زبانهاي طبیعـی هسـتند و لـذا براي خواندن بیشتر وقت میبرند. همچنین ساختار عبارتها خیلی مهم است، بنابراین خواندن بـالا بـه پایین یا چپ به راست آنها ایدة خوبی نیست. در عوض یاد بگیرید که برنامه را در ذهنتان تجزیه کنیـد، نشانهها را تشخیص دهید و ساختار را تفسیر نمایید. همچنین چیزهاي کوچکی مانند اشتباهات لفظی و نشانهگذاري غلـط کـه شـما مـیتوانیـد در زبانهاي طبیعی آنها را نادیده بگیرید، ممکن است در زبانهاي رسمی خطاهاي بزرگی محسوب شوند.

برای اموزش های ویدیویی زبان پایتون به بستر ویدیو های اموزشی بروید

بستر اموزش های ویدویی