پر کنی در پرندگان: علل رفتار، پیشگیری و درمان

پر کنی در پرندگان: علل رفتار، پیشگیری و درمان

رفتار پر کنی یکی از مشکلاتی است که برای همه بسیار عجیب است. این رفتار در پرندگان وحشی بسیار نادر است چون این پرندگان برای حفظ گرمای بدن، برای خود نمایی هنگام جفت‌گیری و برای پرواز کردن و فرار از موقعیت‌های خطرناک و یافتن منابع غذایی به پر نیاز دارند.

علت پرکنی در پرندگان

به‌عنوان نشانه بیماری و دیگر مشکلات، رفتار پرکنی به صورت ریختن پرهای بدن و گردن با پرهای سالم در ناحیه سر دیده می‌شود. مشکلات رفتاری یکی از دلایل مهم  و اصلی پرکنی در پرندگان محسوب می‌شود؛ ولی در مواجهه با رفتار پر کنی، باید سایر علل ایجاد کننده نیز بررسی گردد

دیگر علل ایجاد کننده رفتار پر کنی شامل بیماری‌های عفونی (باکتریایی، ویروسی، قارچی و انگلی)، متابولیک (بیماری کبدی، کلیوی و التهاب کیسه هوایی)، تغذیه‌ای (کم بودن میزان غذا و کمبودها)، مسمومیت (آرسنیک، سیگار کشیدن و استفاده از نیکوتین توسط انسان)، فیزیکی (کوتاه کردن نادرست پرها)، آسیب‌ها (پرهای شکسته)، آلرژی (غذایی، طعم دهنده‌های غذا و دود تنباکو)، نئوپلاسم ها (سرطان، لیپوما)، بیماری غدد درون ریز (کم‌کاری تیروئید، پرکاری غده آدرنال، پر کنی پاسخ دهنده به تستسترون)، ژنتیکی (کچلی)، محیطی (رطوبت کم، نبود نور طبیعی، کوچک بودن قفس، ازدحام، قدرت طلبی، عدم توانایی برای حمام کردن)، ناشی از داروها (پرزیکوآنتل، فنبندازول)، بیماری‌های انگلی می‌باشد.

برای اینکه بدانیم علت ایجاد کننده این رفتار در پرنده چیست، نیاز به معاینه دقیق پرنده، انجام آزمایش‌هایی چون شمارش سلول‌های خونی، آزمایش شیمیایی سرم پرنده، بررسی میکروسکوپی پرهای غیر طبیعی می‌باشد. قبل از انجام معاینات بالینی و آزمایش‌ها نیاز به دانستن اطلاعاتی در مورد نحوه نگهداری، تغذیه و فعالیت پرنده می‌باشد که توسط صاحبان در اختیار دامپزشک قرار داده می‌شود تا بتواند سریع‌تر علت ایجاد کننده را پیدا کند.

پیشگیری و درمان رفتار پر کنی در پرنده

درمان این رفتار معمولاً ترکیبی از درمان‌های زیر می‌باشد.

1. درصورتی‌که معاینات و آزمایش‌های بالینی بیماری خاصی (بیماری عفونی، متابولیک، انگلی و..) را نشان دهد، باید آن بیماری درمان شود.
2. در مرحله دوم باید جیره پرنده تغییر کند و از میزان دانه‌های جیره کم کرده و به میزان غذاهای پلت شده و سبزیجات افزوده شود. علاوه بر تغییر محتوای جیره باید روش تغذیه کردن پرنده نیز تغییر کند؛ به عنوان مثال ذرت را به‌جای اینکه به‌صورت ذرت دانه شده به پرنده دهید به شکل بلال در اختیار پرنده قرار دهید و یا هویج را به جای اینکه تکه شده در اختیار پرنده قرار دهید به‌صورت کامل به او بدهید. پرنده خود را وادار کنید تا به دنبال غذای خود بگردد.
3. باید شرایط محیطی را تغییر دهید و میزان رطوبت محیط را زیاد کنید و پرنده را در معرض نور خورشید قرار دهید و سایز قفس را نیز بزرگ‌تر کنید و قفس پرنده را جابجا کنید تا فعالیت اجتماعی پرنده افزایش و یا کاهش  یابد. در خانه و در کنار پرنده به هیچ عنوان سیگار نکشید و افراد سیگاری قبل از اینکه به پرنده دست بزنند باید دستشان را بشویند تا از برخورد نیکوتین با پرهای پرنده جلوگیری شود. برای پرنده خود آهنگ‌های ملایم پخش کنید. مواظب باشید که جلوی پرنده  قفسی به تماشای برنامه‌های حیات وحش ننشینید، این کار شما باعث افزایش اضطراب و هیجان در پرنده خواهد شد. به مدت ۱۲ ساعت باید پرنده در محیطی تاریک و آرام بخوابد. برای این کار ممکن است اتاقی در نظر گرفته باشید و در ساعات خواب پرنده، او را به آن اتاق منتقل می‌کند.
4. سعی کنید مدت فعالیت پرنده را افزایش دهید. مدت زمان  بیرون از قفس بودن پرنده را زیاد کنید و با پرنده بازی کنید و سعی کنید از بازی‌های خلاق و نو استفاده کنید، به عنوان مثال غذای پرنده را در قفس و یا در داخل وسایل بازیش پنهان کنید. با بازی کردن با پرنده، او هیچ‌وقت خسته و کسل نخواهد بود و احساس تنهایی نخواهد کرد.

فکر نکنید با بستن کلار (گردن بند طبی) می‌توانید مشکل را برطرف کنید. این کار شما باعث می‌شود که پرنده بیشتر از قبل احساس کسالت کند و حوصله‌اش سر رود. در صورتی که چنین رفتاری را از پرنده مشاهده کردید حتماً او را نزد یک دامپزشک متخصص ببرید تا با معاینه دقیق درمان مناسبی برای رفع مشکل در نظر بگیرد. به‌هیچ‌عنوان سرخود و بدون مشورت با دامپزشک به درمان پرنده نپردازید. درمان سرخود نه تنها باعث بهبود پرنده نمی‌شود بلکه ممکن است عوارض دیگری نیز به دنبال داشته باشد

منبع petpezeshk.com

https://animal.irpsc.com