در مورد پاروُ ویروس سگ چه می‌دانید؟
در مورد پاروُ ویروس سگ چه می‌دانید؟ پاروُ ویروس سگ
ویروسی به شدت مسری است که می‌تواند تمام سگ‌ها را مبتلا کند، اما سگ‌های واکسینه نشده و توله سگ‌های زیر چهار ماه بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
این ویروس بر دستگاه گوارش سگ اثر گذاشته و از طریق تماس مستقیم سگ‌ها با یکدیگر، تماس با مدفوع آلوده، محیط یا انسان‌ها منتقل میشود.
پاروُ ویروس همچنین می‌تواند لانه‌ی سگ، ظرف آب و غذای سگ، قلاده او و همچنین دست و لباس‌های افرادی که با سگ‌های مبتلا تماس دارند را آلوده کند.
این ویروس در برابر گرما، سرما، رطوبت و خشکی مقاوم است و می‌تواند تا مدت طولانی در محیط باقی بماند.
حتی مقدار کمی از مدفوع سگ آلوده به ویروس می‌تواند ناقل بیماری باشد و دیگر سگ‌هایی که در معرض محیط آلوده قرار می‌گیرند را نیز به خود مبتلا کند.
پاروُ ویروس به راحتی از طریق مو یا پاهای سگ و یا قفس، کفش و دیگر اشیای آلوده منتقل میشود.
علائم پاروُ ویروس
از جمله علائم پاروُ ویروس می‌توان سستی و بی‌حالی، از دست دادن اشتها، درد شکم و نفخ، تب یا دمای پایین بدن (هیپوترمی)، استفراغ و اسهال شدید و اغلب خونی را نام برد.
اسهال و استفراغ مداوم باعث از دست دادن سریع آب بدن، آسیب به روده‌ها و سیستم ایمنی و شوک عفونی (شوک سپتیک) می‌شوند.
اگر سگ یا توله‌سگتان هرکدام از این علائم را از خود نشان می‌دهد، بهتر است که فوراً با دامپزشک ارتباط برقرار کنید.
اکثر مرگ‌ومیرها بر اثر پاروُ ویروس، ۴۸ الی ۷۲ ساعت پس از بروز علائم بالینی اتفاق می‌افتند بنابراین در صورت مشاهده‌ی علائم هرچه زودتر دامپزشک را در جریان بگذارید.
تشخیص و درمان
عفونت پاروُ ویروس اغلب بر اساس سابقه سگ، معاینه‌ی فیزیکی و آزمایشات تشخیص داده میشود. آزمایش مدفوع می‌تواند تشخیص این بیماری را تأیید کند.
درحال حاضر هیچ داروی خاصی در دسترس نیست که این ویروس را در سگ‌های مبتلا از بین ببرد و درمان در جهت تقویت سیستم‌های مختلف بدن سگ انجام می‌گیرد تا نهایتاً سیستم ایمنی بدن سگ بتواند با این عفونت ویروسی مقابله کند.
پس از تشخیص، درمان فوراً آغاز میشود و در درجه‌ی اول شامل اقداماتی در جهت برطرف کردن کم‌آبی بوسیله‌ی جایگزین کردن الکترولیت، پروتئین و مایعات ازدست‌رفته؛ کنترل استفراغ و اسهال و جلوگیری از عفونت‌های ثانویه میشود.
سگ‌های بیمار را باید گرم نگه داشت و از آن‌ها به خوبی مراقبت کرد. درمان سگ مبتلا به پاروو ممکن است بسیار گران تمام شود و علی‌رغم رسیدگی فوری و تهاجمی، حیوان ممکن است جانش را از دست بدهد.
تشخیص سریع و درمان تهاجمی در پشت سر گذاشتن بیماری بسیار بااهمیت هستند. با درمان مناسب، شانس بقا می‌تواند به حدود ۹۰ درصد برسد.
از آنجا که پاروُ ویروس به شدت واگیردار است، باید سگ آلوده را ایزوله کرد تا احتمال شیوع بیماری به حداقل برسد.
تمیز و ضدعفونی کردن مناسب محل زندگی سگ و محیط‌های دیگری که سگ در آن‌ها بوده در کنترل شیوع ویروس ضروری است.
این ویروس به آسانی از بین نمی‌رود بنابراین برای مشورت گرفتن در مورد مواد پاک‌کننده و ضدعفونی‌کننده از دامپزشک خود مشورت بگیرید.
پیشگیری از پاروُ ویروس
واکسیناسیون و رسیدگی به بهداشت نقش مهمی در پیشگیری از ابتلا به این بیماری بازی می‌کند.
توله‌سگ‌های جوان بسیار مستعد ابتلا به عفونت هستند، خصوصاً به این دلیل که مصونیت و ایمنی منتقل‌شده از طریق شیر مادر ممکن است پیش از این‌که سیستم ایمنی بدن توله‌سگ‌ها آن‌قدر قوی شود که بتواند با عفونت مبارزه کند، از بین برود.
نگرانی دیگر این است که ایمنی حاصل شده از طریق شیر مادر ممکن است در پاسخ مؤثر بدن به واکسیناسیون تداخل ایجاد کند. یعنی حتی توله‌سگ‌های واکسینه شده هم گاهی ممکن است به پاروُ ویروس مبتلا شوند.
به منظور تقویت سیستم ایمنی توله سگ‌ها در چند ماهه‌ی نخست زندگی، یک سری واکسن به آن‌ها تزریق میشود. توله سگ‌ها باید یک دوز از واکسن پاروُ ویروس سگ را بین ۱۴ تا ۱۶ هفتگی دریافت کنند (مهم نیست که پیش از آن چند دوز دیگر دریافت کرده بودند) تا بدنشان از مقاومت کافی در برابر بیماری برخوردار باشد.
برای مراقبت از سگ‌های بالغ نیز باید مرتب واکسن‌های سگ را زد.
تیتر (titer) هایی هستند که سطح پادتن‌های بدن سگ در برابر پاروُ ویروس را اندازه‌گیری می‌کنند اما اگر سگ در معرض ویروس قرار گرفته باشد ممکن است سطح پادتن‌ها به طور مستقیم مصون‌کننده‌ی سگ در برابر این ویروس نباشد.
در مورد برنامه‌های پیشگیرانه با دامپزشک خود مشورت کنید.
تا زمانی که توله سگ واکسن‌های خود را به طور کامل دریافت نکرده است باید از بردن او به محل‌هایی که سگ‌ها زیاد در رفت‌وآمد هستند (پت‌شاپ‌ها، پارک‌ها، کلاس‌ها، محل اصلاح و شستشو و غیره) اجتناب کرد.
اماکن معتبر پیش از ورود حیوانات از سلامتی‌شان مطلع می‌شوند بنابراین اگر سگ خود را به محل خاصی مخصوص سگ‌ها می‌برید بد نیست که پیش از آن دراین‌باره با آن‌ها صحبت کنید.
علی‌رغم واکسیناسیون مناسب، درصد کمی از سگ‌ها ایمنی لازم در برابر پاروُ ویروس را کسب نمی‌کنند و درهرحال مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
درنهایت این‌که وقتی سگ خود را برای بازی یا پیاده‌روی بیرون می‌برید، نگذارید که در معرض مدفوع دیگر سگ‌ها قرار بگیرد. از بین بردن و برداشتن سریع مدفوع همواره راه مناسبی جهت جلوگیری از شیوع پاروُ ویروس سگی و دیگر بیماری‌هایی است که می‌توانند انسان‌ها و حیوانات را به خود دچار کنند.
سگ‌هایی که اسهال و استفراغ دارند یا سگ‌هایی که در تماس با سگ‌های مریض بوده‌اند نباید به محل‌هایی که در ارتباط با دیگر سگ‌ها قرار می‌گیرند برده شوند.
به همین ترتیب، سگ‌های واکسینه نشده نیز نباید در تماس با سگ‌های بیمار یا سگ‌هایی که وضعیت واکسیناسیون‌شان مشخص نیست باشند.
افرادی که در تماس با سگ‌های بیمار یا سگ‌هایی که احتمال ابتلایشان می‌رود هستند، نباید به سگ‌های دیگر دست بزنند و یا حداقل پیش از آن دست‌هایشان را بشویند و لباس‌هایشان را عوض کنند
منبع petpezeshk.com
ثبت نام
با ایمیل خود وارد شویدورود
